Pikëpamja e një historie është perspektiva nga e cila tregohet. Pikëpamja ka një efekt të thellë në tonin e përgjithshëm të tregimit, si dhe në lidhjen që zhvillon lexuesi me personazhet. Në varësi të asaj që po përpiqeni të arrini me historinë tuaj, do të duhet të vendosni se kush duhet ta tregojë historinë, sa njohuri duhet të ketë narratori për ngjarjet dhe sa paragjykim do të sjellë narratori në histori.
Hapa
Pjesa 1 nga 2: Diferencimi midis Pikëpamjeve të Ndryshme
Hapi 1. Mësoni rreth këndvështrimit të personit të parë
Me këndvështrimin e personit të parë, narratori përdor përemrat "Unë" dhe "ne" kur tregon historinë. Narratori mund të ketë nivele të ndryshme intimiteti me historinë, varësisht se kush është, por ai është gjithmonë një personazh në histori në një mënyrë ose në një tjetër.
- Narratori mund të jetë personazhi kryesor i tregimit, në këtë rast ai do të tregojë historinë e tij nga perspektiva e tij, pa opinione të jashtme. Për shembull, narratori mund të thotë: "Isha pesë vjeç kur takova Sally. Ne ecnim në shkollë së bashku çdo ditë deri në shkollën e mesme …"
- Narratori mund të jetë një personazh dytësor, në këtë rast ai ka të ngjarë të përshkruajë diçka për të cilën ai ishte dëshmitar, duke shtuar interpretimet dhe paragjykimet e tij në histori. Për shembull, narratori mund të thotë, "Unë jam i shqetësuar për vëllain tim për ca kohë tani. Ai është bërë gjithnjë e më i izoluar çdo ditë."
- Narratori mund të jetë duke rrëfyer një histori që ai nuk e ka parë fare, në këtë rast ai po kujton diçka që ka dëgjuar, dhe ka të ngjarë të shtojë interpretimin e tij në ngjarje ndërsa i ritregon ato. Për shembull, narratori mund të thotë: "Mbaj mend që dëgjova se kjo shtëpi ishte e përhumbur. Ata thonë se gruaja që jetonte këtu 100 vjet më parë ende ecën nëpër salla."
Hapi 2. Mësoni rreth këndvështrimit të personit të dytë
Pikëpamja e personit të dytë është më pak e zakonshme në tregimin e historisë sepse kërkon që narratori t'i drejtohet dikujt (qoftë lexuesit ose një personazhi tjetër) si "ju" gjatë tregimit. Përdoret më shpesh në tregime më të shkurtra si një stil eksperimental.
- Kur transmetuesit flasin në vetën e dytë, ata shpesh i drejtohen vetes së tyre më të re. Për shembull, narratori mund të thotë: "Ishe aq budalla atëherë, duke menduar se do të bëheshe i pasur dhe i famshëm".
- Një transmetues gjithashtu mund t'i drejtohet lexuesit drejtpërdrejt, megjithëse kjo është e vështirë të mbahet në tregime më të gjata.
Hapi 3. Mësoni rreth këndvështrimit të personit të tretë
Pikëpamja e personit të tretë është këndvështrimi më i popullarizuar për tregimin e historisë sepse u ofron shkrimtarëve fleksibilitetin më të madh. Narratori nuk është personazh në histori dhe flet për personazhet duke përdorur përemrat "ai", "ajo" dhe "ata". Narratori mund të jetë tërësisht objektiv, ose mund të ketë një lidhje të ngushtë me një personazh specifik.
- Me një këndvështrim objektiv të personit të tretë, narratori tregon vetëm faktet objektive dhe të vëzhgueshme të historisë, pa shtjelluar mendimet dhe ndjenjat e personazheve ose duke ndërhyrë me ndonjë vëzhgim personal. Për shembull, narratori mund të thotë: "Xhimi kishte një pamje serioze në fytyrë ndërsa fliste me gruan e tij. Ajo po qante dhe fliste në mënyrë jo koherente."
- Me një këndvështrim të kufizuar nga një person i tretë, narratori ka qasje në mendimet dhe ndjenjat e një personazhi specifik, më tipik personazhi kryesor. Kjo pikëpamje i lejon shkrimtarit të përshkruajë personazhin kryesor nga distanca, duke i dhënë zë edhe mendimeve të tij të brendshme. Në varësi të qëllimit të autorit, narratori mund të jetë shumë afër personazhit kryesor, deri në atë pikë saqë pothuajse bëhet e vështirë të dallosh narratorin nga personazhi, ose narratori mund të mbajë më shumë distancë. Për shembull, narratori mund të thotë: "Jim kishte një pamje serioze në fytyrë ndërsa fliste me gruan e tij. Ai urrente ta shihte duke qarë sepse e bënte atë të ndihej si një përbindësh, por ai ndjeu se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të vazhdonte"
Hapi 4. Kuptoni këndvështrimin e gjithëdijshëm të personit të tretë
Pikëpamja e gjithëdijshme e personit të tretë është e ngjashme me pikëpamjet e tjera të personit të tretë në atë që narratori përdor përemrat "ai", "ajo" dhe "ata" për të folur për personazhet. Differentshtë ndryshe, megjithatë, në atë që narratori ka qasje të plotë në mendimet dhe ndjenjat e të gjithë personazheve/ Kjo pikëpamje nganjëherë referohet si "zëri i Zotit" sepse narratori di shumë më tepër se cilido nga personazhet Me Për shembull, narratori mund të thotë, "Jim kishte një pamje serioze në fytyrë ndërsa fliste me gruan e tij. Ai urrente ta shihte duke qarë sepse e bënte atë të ndihej si një përbindësh, por ai ndjeu se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të vazhdonte Gruaja e tij ndihej më shumë e zemëruar sesa e lënduar, por ajo nuk donte që Jim ta dinte këtë."
Pjesa 2 nga 2: Vendosja se cila pikëpamje funksionon për historinë tuaj
Hapi 1. Vendosni sa intime dëshironi të tingëllojë shkrimi juaj
Pyesni veten se sa afër personazhit tuaj kryesor është historia dhe sa i lidhur dëshironi që lexuesi të ndihet me këtë personazh. Një këndvështrim i personit të parë do të krijojë lidhjen më të fortë, dhe një këndvështrim i kufizuar i një personi të tretë do të jetë një sekondë e afërt.
Mbani në mend se nëse zgjidhni të shkruani nga këndvështrimi i personit të parë, duhet të përcaktoni se si dhe pse narratori po e tregon historinë, pasi kjo do të ketë një ndikim të madh në mënyrën në të cilën lexuesi e interpreton atë. Personazhi juaj, për shembull, mund të jetë duke shkruar historinë e tij në një ditar privat, ose mund t'ia tregojë atë një grupi shokësh
Hapi 2. Konsideroni nëse dialekti është i rëndësishëm
Nëse shija unike e dialektit të personazhit tuaj kryesor është e rëndësishme për historinë tuaj, ju mund të dëshironi të zgjidhni ta tregoni atë nga këndvështrimi i personit të parë. Kjo do të lejojë që narracioni juaj të ketë të njëjtën ritëm si dialogu juaj.
Nëse dëshironi që rrëfimi të ketë pak shije nga dialekti i personazhit tuaj, por prapëseprapë të jetë i dallueshëm, zgjidhni një këndvështrim të kufizuar ose të gjithëdijshëm për një person të tretë. Kur një transmetues i personit të tretë është shumë afër mendimeve të një personazhi specifik, është e natyrshme që narracioni të pasqyrojë zakonet e të folurit të personazhit
Hapi 3. Mendoni se sa informacion ka nevojë për lexuesin tuaj
Pikëpamja e personit të parë është më kufizuesja në lidhje me sa informacion mund të ndani me lexuesin, ndërsa një këndvështrim i gjithëdijshëm i personit të tretë ju lejon të ndani gjithçka dhe gjithçka. Mendoni nëse historia juaj do të ketë kuptim për lexuesin pa ndonjë ndërhyrje nga një transmetues i personit të tretë.
- Nëse dëshironi që lexuesi të ndihet i hutuar me personazhin kryesor ose të ndjekë procesin e personazhit kryesor për të zbuluar diçka, kufizimet e këndvështrimit të personit të parë do t'u shërbejnë nevojave tuaja.
- Pikëpamjet e kufizuara dhe objektive të personit të tretë ofrojnë një terren të mirë mes personit të parë dhe personit të tretë të gjithëdijshëm.
- Mbani në mend se vetëm sepse zgjidhni një këndvështrim të gjithëdijshëm të një personi të tretë nuk do të thotë që narratori juaj duhet të ndajë të gjitha njohuritë e tij me lexuesin; thjesht do të thotë se ai mund ta bëjë këtë nëse i sjell dobi historisë.
Hapi 4. Vendosni nëse doni të ofroni perspektiva të shumta
Përfitimi i një këndvështrimi të gjithëdijshëm të një personi të tretë është se lexuesi juaj mund të kuptojë se si ndihen personazhe të shumtë për një çështje, edhe kur personazhet nuk i kuptojnë ndjenjat e njëri -tjetrit. Lexuesi gjithashtu përfiton nga interpretimi i narratorit.
- Perspektiva e shumëfishtë është veçanërisht e dobishme nëse doni që historia juaj të përcjellë një ndjenjë ironie dramatike, nëse dëshironi që lexuesi të ndihet i ndarë mes besnikërisë ndaj dy personazheve, ose nëse historia juaj përbëhet nga tregime të shumta të mbivendosura.
- Ndërsa një këndvështrim i gjithëdijshëm i personit të tretë mund të jetë më i dobishmi për përcjelljen e perspektivave të shumta, ju mund të arrini një efekt të ngjashëm duke përdorur një këndvështrim objektiv të personit të tretë, i cili i lë lexuesit të kuptojë se si ndihet secili personazh.
Hapi 5. Merrni parasysh paragjykimet e narratorit
Narshtë e mundur që çdo transmetues të jetë mashtrues, por lexuesit kanë shumë më shumë të ngjarë të mos kenë besim tek transmetuesit e personit të parë për shkak të paragjykimeve të tyre të qenësishme. Treguesit e gjithëdijshëm të personit të tretë gjithashtu mund të shihen me dyshim, pasi ata dinë gjithçka, por mund të mos zgjedhin t'i zbulojnë gjithçka lexuesit.
- Në disa raste mund të dëshironi një narrator më pak se objektiv, në këtë rast një këndvështrim i personit të parë është ideal.
- Nëse nuk doni që të ketë ndonjë pyetje në lidhje me vërtetësinë e tregimit tuaj, zgjidhni një këndvështrim objektiv të personit të tretë.
- Nëse keni nevojë për pak më shumë njohuri për mendimet e personazheve, mund të zgjidhni një këndvështrim të kufizuar ose të gjithëdijshëm të një personi të tretë, por jini shumë të kujdesshëm në lidhje me sa interpretim të ngjarjeve ofron narratori juaj.
Hapi 6. Mendoni për përdorimin e pikëpamjeve të shumta
Pikëpamja juaj nuk ka nevojë të mbetet statike gjatë gjithë historisë tuaj, megjithëse nuk duhet ta ndryshoni kurrë pa një arsye të mirë. Nëse mendoni se pikëpamje të shumta janë të nevojshme për të treguar më së miri historinë tuaj, eksperimentoni me të!
Jini të kujdesshëm në lidhje me ndryshimin e këndvështrimeve papritur, pasi kjo do të ngatërrojë lexuesin. Nëse ndodh një ndryshim i papritur i këndvështrimit, merrni parasysh të paralajmëroni leximin duke filluar një kapitull ose seksion të ri
Video - Duke përdorur këtë shërbim, disa informacione mund të ndahen me YouTube
Këshilla
- Shumica e tregimeve janë shkruar nga një këndvështrim i kufizuar i një personi të tretë, sepse ofron një ekuilibër të mirë të lidhjes intime me personazhin kryesor dhe vëzhgimin e jashtëm. Nëse nuk mund të mendoni për një arsye pse një këndvështrim tjetër do të ishte më i mirë për historinë tuaj, qëndroni me zgjedhjen më të zakonshme.
- Shumë njerëz gabimisht supozojnë se zëri i një transmetuesi të një personi të tretë është i njëjtë me atë të autorit, por kjo nuk ka pse të jetë kështu. Kur zgjidhni një këndvështrim të personit të tretë, ju mund ta bëni narratorin tuaj plotësisht objektiv dhe të padukshëm, ose mund t'i jepni atij një prani shumë unike dhe vokale.
